Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Tις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες σε εικόνες πρωτοφανούς φρίκης όπου η λωρίδα της Γάζας, η μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου, βομβαρδίζεται απο το κράτος του Ισραήλ με αποτέλεσμα χιλιάδες άμαχοι να έχουν χάσει τη ζωή τους και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι να αναγκαστούν να γίνουν πρόσφυγες.Toχθεσινό αδιανόητο χτύπημα σε νοσοκομείο έχει προκαλέσει παγκόσμια οργή.
Παράλληλα, το Ισραήλ έχει κόψει τρόφιμα, καύσιμα, ακόμα και το νερό σε εκατομμύρια ανθρώπους.Τα παραπάνω συνιστούν έγκληματα κατά της ανθρωπότητας και θυμίζουν τις πιο σκοτεινές περιόδους του β’ παγκοσμίου πολέμου.
Δεν στεκόμαστε στις επιθέσεις της Χαμάς, αλλά στα βαθύτερα αίτια του πολέμου, που είναι η παράνομη κατοχή, το απαρτχάιντ, οι δολοφονίες και ο εκτοπισμός των Παλαιστίνιων επί σειρά δεκαετιών, όλα γεγονότα για τα οποία το κράτος του Ισραήλ έχει καταδικαστεί από τη διεθνή κοινότητα, μεχρί και με αποφάσεις του ΟΗΕ, ο οποίος αναγνωρίζει την Παλαιστίνη στα σύνορα του ’67 και καταδικάζει κάθε άλλη προσάρτηση που έχει κάνει το Ισραήλ από τότε ως παράνομη.
Στη βάση του προηγούμενου ψηφίσματος στήριξης του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού που παλεύει για ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος δίπλα στο Ισραήλ, στα σύνορα του ’67, η Παλαιστινιακή παροικία Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με πολλά εργατικά σωματεία της πόλης μας και την Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, διοργανώνουν πορεία αυτήν την Πέμπτη, 19/10, στις 7μμ, στο Άγαλμα Βενιζέλου.
Διαδηλώσεις υπέρ της αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους και κατά των επαναλαμβανόμενων εγκλημάτων που συντελούνται στη Γάζα λαμβάνουν χώρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων πολιτών.
Ζητάμε να υλοποιηθεί άμεσα το ομόφωνο ψήφισμα της βουλής των Ελλήνων (22/12/2015) για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, που προκλητικά έχει μείνει στα «αζήτητα» όλο αυτό το διάστημα. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να δώσουν μαζικά το παρόν στην πορεία της Πέμπτης.
Τέλος, θα θέλαμε να τονίσουμε σαν ΔΣ, ότι η πρόθεσή μας είναι να συζητιούνται όλα τα σημαντικά θέματα κατά το δυνατόν μέσα από γενικές συνελεύσεις. Λόγω του επείγοντος της κατάστασης, της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά και της πρωτοφανούς βαρβαρότητας των γεγονότων, αυτό δεν κατέστη δυνατό στην παρούσα φάση. Οι εξελίξεις μας υποχρέωσαν να πάρουμε θέση όπως κάθε σωματείο εργαζομένων πιστεύουμε ότι οφείλει να κάνει.